این است نوایِ دِلِ من در همه حالآت

این است نوایِ دِلِ من در همه حالآت

از روزِ ازل تا بِ دم صبحِ مکافات

نقش است به لوحِ دلِ من با قلم عشق

این جاست حسینیۀ تو عمۀ سادات ...

خوبانِ روزگار مسلمانِ زینبند

دیوانۀ حسینُ پریشانِ زینبند

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

حتماً کنیز و پیرغلامانِ زینبند

در جنت الحسین تمام حسینیان

هستند غرق ناز که مهمان زینبند

مرغان خوش صدای بهشتی تمامشان

بیچاره طنین حسین جان زینبند ....

کعبه رقیب حُرمت زینب نمی شود

عالم حریف هیبت زینب نمی شود

این ها که گفته اند ز عیسی مسیح ها

یک قطره از کرامت زینب نمی شود

هر جا که حرف اوست همان جاست کربلا

در هر مکان که صحبت زینب نمی شود ...

باید به سوی عرش خدایش سفر کند

روی زمین رعایت زینب نمی شود

تنها به احترام حسینش اسیر شد

هر عاشقی که حضرت زینب نمی شود

زینب اگر نبود محرّم نداشتیم

هیئت نبود ، این همه آدم نداشتیم

وقتی غرور حیدری اش جلوه گر شود

هر کس که هست مرد خطر بی جگر شود

تنها پیمبری ست که باید چهل مسیر

با شمر ها و حرمله ها همسفر شود ...

بین حرامیان سپرِ هر اسیر شد

اما کسی نبود برایش سپَر شود

با دست های بسته نمی شد به سر زند

سر را شکست تا کمی آرام تر شود

موضوعات مرتبط: مسیر کوفه تا شام

گلچین اشعار مدح و مرثیه (حصار عشق)...